Λένε πως κάποτε στις Νυμφές κατοικούσαν πολλές και καλές νεράιδες και μάλλον έχουν δίκιο έτσι εξηγείται η τόση παραμυθένια ομορφιά και γι'αυτό χάρισαν και το όνομα τους .
Κτισμένο σε υψόμετρο 200 μέτρων, οι Νυμφές βρίσκονται στο Βόρειο τμήμα της Κέρκυρας στο Δυτικό διαμέρισμα του Δήμου Θιναλίων με 800 κατοίκους. Στην αρχαιότητα η περιοχή, ονομάζονταν Nεραϊδοχώρι.
Θρύλοι και Ιστορία
Σύμφωνα με την μυθολογία οι νύμφες ενδημούσαν σε περιοχές όπου υπήρχε αφθονία νερών και βλάστησης. Γι’ αυτό ίσως η παράδοση ισχυρίζεται ότι αυτές οι μυθικές κυράδες χάρισαν το όνομα τους στο χωριό των Νυμφών.Ψαχουλεύοντας λίγο παραπάνω την παράδοση μαθαίνουμε ότι η περιοχή θεωρείται πως κατοικούνταν από τα αρχαία χρόνια (όχι αδύνατο αν αναλογιστεί ότι νερό = ζωή) και ότι ναός του Αγίου Κωνσταντίνου είναι χτισμένος στην θέση αρχαίου ιερού (όχι ασυνήθιστη ταχτική). Λέγεται ακόμη ότι το χωριό προ 700ετίας βρισκόταν ανατολικότερα της σημερινής του θέσης.
Αν ψάξουμε στα πραγματικά τεκμήρια θα δούμε ότι οι Νυμφές μας συστήνονται επίσημα για πρώτη φορά το 1347 ως Νηφές. Μετείχαν μαζί με άλλα 22 χωριά της περιοχής Όρους στην ανέγερση του ναού του Παντοκράτορα στην ομώνυμη κορυφή. Αυτό μνημονεύεται στο σωζόμενο ιδρυτικό του ναού που συντάχθηκε εκείνη την χρονιά.
Φαίνεται ότι το χωριό ήταν σημαντικό στα παγιά τα χρόνια, προφανώς λόγω της προικισμένης περιοχής και της θέσης του. Γι’ αυτό και οι Βενετσιάνοι είχαν στήσει διοικητήριο εκεί για την επόπτευση και προστασία της ευρύτερης περιοχής.
Εβουρλιστήκανε οι παπάδες
Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι στις Νυμφές τελείται, εκτός των άλλων, μια από χαρακτηριστικότερες λαογραφικές εκδηλώσεις του νησιού, ο ασυνήθιστος «Χορός των Παπάδων». Αυτό το έθιμο λαμβάνει χώρα την Κυριακή της Τυροφάγου μέσα στον ναό του Αγίου Κωνσταντίνου.Κατά την εκτέλεση του δρώμενου ο αρχαιότερος παπάς σέρνει έναν αργό χορό, ακολουθούμενος από άλλους ιερείς και λαϊκούς. Τραγουδά πρώτος τον κάθε στίχο του άσματος, τον οποίο επαναλαμβάνουν οι υπόλοιποι εν χορώ. Η εκδήλωση αυτή τηρείται με κάποιες μικροδιαφορές και στα χωριά Επίσκεψη και Κληματιά. Σχετικά με την προέλευση του κάποιοι μελετητές υποστηρίζουν ότι χάνεται στα προχριστιανικά χρόνια.
Ύδωρ το Ζωογόνο
Το χωριό είναι χτισμένο στην πλευρά μιας μικρής κοιλάδας, μέσα στην οποία κυλούν τα νερά τση πηγής των Νυμφών. Τα νερά αυτά κάποτε ήταν η ζωτική φλέβα του χωριού. Εκτός της κάλυψης αρδευτικών και υδρευτικών αναγκών, έθεταν σε κίνηση τους, απαραίτητους για την αγροτιά, νερόμυλους που βρισκόταν κάτω απ’ το χωριό και προς τα βορειοδυτικά του.Ο Πάρτς μάλιστα αναφέρει ότι προς τα τέλη του 19ου αιώνα λειτουργούσαν 21 νερόμυλοι στην περιοχή. Σήμερα υπάρχουν ακόμη τα ερείπια κάποιων από αυτούς όξω απ’ το χωριό.
Η πρώτη μνεία που έχουμε για την παρουσία μύλων στην περιοχή των Νυμφών γίνεται το 1371 σε ένα έγγραφο παραχώρησης προνομίων στο Ασκηταριό. Από αυτό μαθαίνουμε, εχτός των άλλων, ότι η καθολική αρχιεπισκοπή είχε υπό την ιδιοκτησία της έναν μύλο κάτω από το χωριό «πλησίον την στράτα, όπου υπάγη εις την Αγία Παρασκευή».
Η πρώτη μνεία που έχουμε για την παρουσία μύλων στην περιοχή των Νυμφών γίνεται το 1371 σε ένα έγγραφο παραχώρησης προνομίων στο Ασκηταριό. Από αυτό μαθαίνουμε, εχτός των άλλων, ότι η καθολική αρχιεπισκοπή είχε υπό την ιδιοκτησία της έναν μύλο κάτω από το χωριό «πλησίον την στράτα, όπου υπάγη εις την Αγία Παρασκευή».
Ίσως, αν η θέση του χωριού δεν άλλαξε από τον 14ο αιώνα, αυτός ο μύλος να βρισκόταν στην περιοχή όπου υπήρχαν στο πρόσφατο παρελθόν οι μύλοι των Νυμφών. Μεταγενέστερα, το 1524 και το 1527, τα τεκμήρια μιλούν για την ύπαρξη μύλων στον Πλάτωνα.
Μιας και αναφέρθηκε η Αγία Παρασκευή να πούμε ότι πιθανόν αυτή αναφέρεται σε κάποιον υπαρκτό τότε ναό. Ή ταυτίζεται με τα «σπιτότοπα με κύπο και δένδρα ελαικά οπία υπάρχουν εις την περιοχή των Νυμφών λεγάμενα εις την Αγία Παρασκευήν» που απαντώνται σε ένα έγγραφο του 1583. Δεν αποκλείεται όμως να πρόκειται για το χωριό Αγία Παρασκευή που υπήρχε κάπου στην περιοχή Όρους μέχρι τις αρχές του 16ου αιώνα.
Μιας και αναφέρθηκε η Αγία Παρασκευή να πούμε ότι πιθανόν αυτή αναφέρεται σε κάποιον υπαρκτό τότε ναό. Ή ταυτίζεται με τα «σπιτότοπα με κύπο και δένδρα ελαικά οπία υπάρχουν εις την περιοχή των Νυμφών λεγάμενα εις την Αγία Παρασκευήν» που απαντώνται σε ένα έγγραφο του 1583. Δεν αποκλείεται όμως να πρόκειται για το χωριό Αγία Παρασκευή που υπήρχε κάπου στην περιοχή Όρους μέχρι τις αρχές του 16ου αιώνα.
Πλατάνια, βελανιδιές και ψηλόλιγνα δέντρα που προσπαθούν να συναντήσουν τον ήλιο...ένα μικρο παραμυθένιο δάσος περιβάλλει το περιβόητο Ασκηταριο που χρονολογείται στην πρώτη χιλιετηρίδα και συγκεκριμένα ο μύθος θέλει ένα ασκητή τον πατήρ Αρτέμιο Παρίσιο να έρχεται στις Νυμφες τον 5 αιώνα μ.χ να γοητεύεται από το δάσος και να σκάβει με τα ίδια του τα χέρια την σπηλιά για να μπορεί να ηρεμεί και να προσεύχεται- το Ασκηταριό που σήμερα αποτελεί πόλο έλξης περιπατητών και όχι μόνο.
Το Ασκητήριο στις Νυμφές είναι ένα από τα μέρη που αγαπώ πιο πολύ, ένα από τα παλαιότερα χριστιανικά μνημεία του νησιού.
Λίγο πιο πάνω από το Ασκηταριο στέκει ενάντια στην φθορά του χρόνου η πρώτη Γεωπονική Σχολή της Κέρκυρας χτισμένη το 1932 και στο ισόγειο της το παλαιό ελαιοτριβείο, ένα από τα παλαιότερα χριστιανικά μνημεία του νησιού, περικυκλωμένο από πυκνή βλάστηση. «Νονός» για το μοναστήρι του Παντοκράτορα του Ασκηταριού υπήρξε το λαξεμένο στο βράχο Aσκηταριό, Η μονή του 14ου αιώνα, της οποίας σήμερα βλέπουμε το συγκρότημα των κελιών, το καθολικό, τις αποθήκες αλλά και το παλιό λουτρουβιό.
Εδώ μέσα μπορείς να φανταστείς τα στάδια παραγωγής του λαδιού, βλέπεις τη ρόδα με τα ζώα να γυρίζει, το σιδερένιο πιεστήριο, την τεράστια πέτρινη λαξευτή λεκάνη. Και αναρωτιέσαι πόσες ελιές να έχουν πλυθεί άραγε εκεί μέσα. Το τοπίο είναι εκπληκτικής ομορφιάς μέσα σ’ ένα πυκνό δάσος από κυπαρίσσια, πεύκα, ελιές, καστανιές, βελανιδιές.
Αφού χορτάσουμε γαλήνη και ηρεμία παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής, εγώ πάντοτε προτιμώ να περπατώ την διαδρομή για να απολαμβάνω την μοναδική φύση και οδεύουμε προς τους καταρράκτες.
Οι καταρράκτες των Nυμφών δεν είναι οι μοναδικοί στην Κέρκυρα υπάρχουν και άλλοι αλλά νομίζω πως είναι οι πιο εντυπωσιακοί.
Αφού διασχίσουμε το χωριό περνάμε έξω από το τοπικό γήπεδο ακολουθούμε τον χωματόδρομο για ενάμισι περίπου χιλιόμετρο και μόλις φτάνουμε το σκηνικό είναι μαγικό- καταρράκτες πέφτουν από ύψος περίπου δέκα μέτρων ορμητικά νερά και μια καταπράσινη χαράδρα.
Σε μικρή απόσταση βρίσκονται ακόμη δυο μικρότεροι καταρράκτες και επειδή στο νησί έχουμε χειμώνες βροχερούς οι καταρράκτες δεν στερεύουν ουτε το καλοκαίρι.
Ντόπιοι και ξένοι πάντα μαγεύονται και πολλοί καλλιτέχνες Κερκυραίοι έχουν εμπνευστεί από αυτούς.
Ντόπιοι και ξένοι πάντα μαγεύονται και πολλοί καλλιτέχνες Κερκυραίοι έχουν εμπνευστεί από αυτούς.
Μετά την βόλτα μας στους μύθους και τους καταρράκτες η περιπλάνηση μας συνεχίζεται στο χωριό που η αρχιτεκτονική του μαρτυρά την ιστορία του, χτιστές καμάρες, πορτόνια και μποτζοι σε όλα σχεδόν τα σπίτια.
Εδώ ευδοκιμεί και το περίφημο κουμκουάτ που έφερε ο Εγγλέζος γεωπόνος Μέρλιν το 1924 και κάθε χρόνο ο συνεταιρισμός «Αγράνθι» επεξεργάζεται περισσότερους από 140 τόνους κυρίως για εξαγωγή
Στάση εδώ στο εργοστάσιο παράγωγης κουμ κουατ μια επίσκεψη εκεί επιβάλλεται και το Μονό σίγουρο είναι ότι επανεκτιμούμε το κουμ κουατ και θα γλυκαθούμε κιόλας από τα κεράσματα των διαφόρων λικέρ.
Η βόλτα στο χωριό των Νυμφών για μένα σχεδόν πάντα τελειώνει περνώντας τον άλλο δρόμο , λίγο μετά το χωριό αμέσως μετά τα τελευταία σπίτια.
Ένα από τα παλαιότερα χριστιανικά μνημεία του νησιού, εξαιρετικό δείγμα κερκυραϊκής αρχιτεκτονικής της υπαίθρου, όπως είναι και ο ναός του Εσταυρωμένου στην άκρη του χωριού.
Είναι ένας από τους δύο βυζαντινούς σταυροειδείς ναούς σε όλο το νησί της Κέρκυρας !!! Χτίστηκε το 1731 από τον ιερομόναχο Άνθιμο Πολίτη όταν επέστρεψε από την αιχμαλωσία , καθώς είχε απαχθεί από Αλγερινούς πειρατές στην παραλία των Περουλάδων (βορειοδυτικά παράλια Κέρκυρας). Πριν ανεγερθεί ο ναός , σύμφωνα με τη παράδοση στο ίδιο ακριβώς σημείο , υπήρχε εικονοστάσι και ήταν μια από τις τέσσερις "πόρτες" του χωριού ...
Στον δρόμο προς Αχαράβη μην ξεχάσατε αν θέλετε να συνεχίσεται για μια ακόμη τέτοιου είδους περιήγηση πολύ κοντά στους Αγίους Δούλους, βρίσκετε η γυναικεία Μονή Παντοκράτορος Καμαρέλας με την ομώνυμη πηγή να αποτελεί μια όαση φιλοξενίας και ηρεμίας. Οι αδερφές Φιλοθέη και Πελαγία, μαζί με τη γερόντισσα Πελαγία Γραμμένου, θα σας υποδεχτούν θερμά.
Η μονή ιδρύθηκε τον 18ο αιώνα, αλλά η εκκλησία που είναι αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του βασιλικού ρυθμού (19ος αιώνας) και έχει αυτό το ανεπιτήδευτο κερκυραϊκό στυλ: ο Παντοκράτορας στην ουρανία του ναού όπως και το τέμπλο είναι και τα δύο έργα του γνωστού Κερκυραίου ζωγράφου Διονύσιου Σγούρου.
Η Αχαράβη είναι πολύ κοντά και οι επιλογές πάρα πολλές, καλύπτουν όλα τα γούστα και τις διαθέσεις για μπανάκι για καφεδάκι ή για φαγητό.
Κέρκυρα είναι όλα αυτά και χιλιάδες άλλα μέσα από τα μάτια όσων την αγαπούν. Όπως είπε κάποτε και ο Τσόρτσιλ, «τις πόλεις και τους τόπους τούς δημιουργούμε εμείς, για να μας δημιουργήσουν ύστερα αυτοί με τη σειρά τους».
Στάση εδώ στο εργοστάσιο παράγωγης κουμ κουατ μια επίσκεψη εκεί επιβάλλεται και το Μονό σίγουρο είναι ότι επανεκτιμούμε το κουμ κουατ και θα γλυκαθούμε κιόλας από τα κεράσματα των διαφόρων λικέρ.
Η βόλτα στο χωριό των Νυμφών για μένα σχεδόν πάντα τελειώνει περνώντας τον άλλο δρόμο , λίγο μετά το χωριό αμέσως μετά τα τελευταία σπίτια.
Ένα από τα παλαιότερα χριστιανικά μνημεία του νησιού, εξαιρετικό δείγμα κερκυραϊκής αρχιτεκτονικής της υπαίθρου, όπως είναι και ο ναός του Εσταυρωμένου στην άκρη του χωριού.
Είναι ένας από τους δύο βυζαντινούς σταυροειδείς ναούς σε όλο το νησί της Κέρκυρας !!! Χτίστηκε το 1731 από τον ιερομόναχο Άνθιμο Πολίτη όταν επέστρεψε από την αιχμαλωσία , καθώς είχε απαχθεί από Αλγερινούς πειρατές στην παραλία των Περουλάδων (βορειοδυτικά παράλια Κέρκυρας). Πριν ανεγερθεί ο ναός , σύμφωνα με τη παράδοση στο ίδιο ακριβώς σημείο , υπήρχε εικονοστάσι και ήταν μια από τις τέσσερις "πόρτες" του χωριού ...
Στον δρόμο προς Αχαράβη μην ξεχάσατε αν θέλετε να συνεχίσεται για μια ακόμη τέτοιου είδους περιήγηση πολύ κοντά στους Αγίους Δούλους, βρίσκετε η γυναικεία Μονή Παντοκράτορος Καμαρέλας με την ομώνυμη πηγή να αποτελεί μια όαση φιλοξενίας και ηρεμίας. Οι αδερφές Φιλοθέη και Πελαγία, μαζί με τη γερόντισσα Πελαγία Γραμμένου, θα σας υποδεχτούν θερμά.
Η μονή ιδρύθηκε τον 18ο αιώνα, αλλά η εκκλησία που είναι αφιερωμένη στη Μεταμόρφωση του βασιλικού ρυθμού (19ος αιώνας) και έχει αυτό το ανεπιτήδευτο κερκυραϊκό στυλ: ο Παντοκράτορας στην ουρανία του ναού όπως και το τέμπλο είναι και τα δύο έργα του γνωστού Κερκυραίου ζωγράφου Διονύσιου Σγούρου.
Η Αχαράβη είναι πολύ κοντά και οι επιλογές πάρα πολλές, καλύπτουν όλα τα γούστα και τις διαθέσεις για μπανάκι για καφεδάκι ή για φαγητό.
Κέρκυρα είναι όλα αυτά και χιλιάδες άλλα μέσα από τα μάτια όσων την αγαπούν. Όπως είπε κάποτε και ο Τσόρτσιλ, «τις πόλεις και τους τόπους τούς δημιουργούμε εμείς, για να μας δημιουργήσουν ύστερα αυτοί με τη σειρά τους».
Αντλήθηκαν πληροφορίες απο:
http://places2b.eu/102?quicktabs_images=third
www.corfuhistory.eu
Ανδηγαυική Κέρκυρα (13ος-14ος αι.) - Σ. Ασωνίτης
Κερκυραϊκά, τόμοι Α΄ και Β΄ - Ι. Μπουνιάς
Η νήσος των Κορυφών τον 16ο αιώνα - Χ Κόλλας
Η νήσος Κέρκυρα – Joseph Partsch
Ντόπιοι
http://places2b.eu/102?quicktabs_images=third
www.corfuhistory.eu
Ανδηγαυική Κέρκυρα (13ος-14ος αι.) - Σ. Ασωνίτης
Κερκυραϊκά, τόμοι Α΄ και Β΄ - Ι. Μπουνιάς
Η νήσος των Κορυφών τον 16ο αιώνα - Χ Κόλλας
Η νήσος Κέρκυρα – Joseph Partsch
Ντόπιοι
Post A Comment: