Fior di Maria (Μαριάνθη), 150 χρόνια απο την παγκόσμια πρεμιέρα της όπερας του Παύλου Καρρέρ στο θέατρο San Giacomo στην Κέρκυρα η οποία παίχτηκε για μια και μόνο φορά.
Η σχεδόν άγνωστη όπερα "Fior di Maria" ή "Μαριάνθη" γράφτηκε το 1867. Είναι βασισμένη στο πολύ γνωστό στην εποχή του κοινωνικό μυθιστόρημα του Εugene Sue «Τα μυστήρια των Παρισίων» (1842/43), γνωστό στον ελληνικό κόσμο απ’ τη μετάφραση του Ιωάννη Ισιδωρίδου Σκυλίσση (α’ έκδοση με τίτλο: Παρισίων Απόκρυφα, Σμύρνη 1845).
Ανέβηκε σε παγκόσμια πρώτη πρεμιέρα στο Θέατρο “San Giacomo” της Κέρκυρας τον Ιανουάριο του 1868 σε λιμπρέτο Giovanni Caccialupi. Μετά το πρώτο της ανέβασμα, η παρτιτούρα χάθηκε. Σώζεται μόνο το σπαρτίτο της με την εκδοχή της όπερας για πιάνο και φωνές στο Αρχείο Σπύρου Μοτσενίγου της Εθνικής Βιβλιοθήκης.
Ο Βύρων Φιδετζής μας πληροφορεί πως πριν φτάσει στο Αρχείο, το σπαρτίτο φυλασσόταν «ωσάν θησαυρός» από σημαντικούς Έλληνες μουσουργούς και συγκεκριμένα από τον μουσουργό Ανδρέα Νεζερίτη, ο οποίος το είχε κληρονομήσει από τον Δάσκαλό του και Πατέρα του Ελληνικού Μελοδράματος, Διονύσιο Λαυράγκα. Γύρω στο 1950 ο Α. Νεζερίτης το παρέδωσε στον Σ. Μοτσενίγο για το Αρχείο του και έτσι το σπαρτίτο φυλλάσσεται σήμερα στην Εθνική Βιβλιοθήκη.
Ο Παύλος Καρρέρ ή Καρρέρης [Paolo Carrer] (12 Μαΐου 1829 - 7 Ιουνίου 1896) ήταν Ζακυνθινός συνθέτης. Υπήρξε ηγετική μορφή της επτανησιακής μουσικής και δημιουργός εθνικής όπερας και φωνητικής μουσικής βασισμένης σε ελληνικά θέματα, ελληνόγλωσσα λιμπρέτα και στίχους, καθώς και μελωδίες εμπνευσμένες από τη δημοτική και την αστικολαϊκή παράδοση της νεότερης Ελλάδας.
Καταγόταν από ιστορική αριστοκρατική οικογένεια της Ζακύνθου με ρίζες από την Κύπρο και τη Μάλτα. Ήταν γιος του Κωνσταντίνου Καρρέρ και της Πηγής Χαριάτη. Αδέλφια του: η Ιωάννα και ο Φρειδερίκος πολιτικός και λογοτέχνης. Σύζυγός του: η υψίφωνος Ισαβέλλα Ιατρά, πρωταγωνίστρια και ερμηνεύτρια των έργων του.
Σπούδασε μουσική στη γενέτειρά του με τους Ιταλούς διδασκάλους Giuseppe Cricca, Francesco Marangoni και πιθανώς στην Κέρκυρα με τον Νικόλαο Χαλικιόπουλο Μάντζαρο. Διαθέτοντας φυσικό μουσικό χάρισμα, αλλά και εναρμονισμένος με το πολιτιστικό κλίμα των Ιονίων Νήσων της εποχής, στο οποίο κυριαρχούσε η ιταλική όπερα και η ευρωπαϊκή κουλτούρα, συνέθεσε τα πρώτα του μικρά μουσικά έργα περί τα τέλη της δεκαετίας του 1840.
Σταδιοδρόμησε για μία περίπου δεκαετία στο Μιλάνο και άλλες πόλεις της Βόρειας Ιταλίας, είχε όμως την «ατυχία» να συμπέσει χρονικά με την άνοδο του μεγάλου Βέρντι κι έτσι δεν μπόρεσε η μουσική του να έχει τη διεθνή αναγνώριση που θα της άξιζε.
Έργα του:
- Dante e Bice (Δάντης και Βεατρίκη) - 1852
- Isabella d'Aspeno (Ισαβέλλα του Άσπεν) - 1853-54
- La Rediviva (Η Νεκραναστημένη) - 1855
- Marco Bozzari (Μάρκος Βότζαρης) - 1858-1860
- Fior di Maria (Μαριάνθη) - 1867
- Frossini (Η Κυρα-Φροσύνη) - 1868
- Maria Antonietta (Μαρία Αντουανέττα) - 1873
- Δέσπω - 1875
- Μαραθών-Σαλαμίς - 1886-1888
Αντλήθηκαν πληροφορίες απο:
Post A Comment: