Τα Ιόνια θα φθάσουν στη διάρκεια του 19ου αιώνα στο απόγειο της ακμής τους. Η Επτάνησος Πολιτεία (Respublica Septinsularis), αποτελεί το πρώτο, οργανωμένο ελληνικό κράτος στη νεώτερη ιστορία του ελληνισμού, μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 από τους Οθωμανούς-Τούρκους και την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Είχε όλα τα γνωρίσματα ευρωπαϊκού κράτους της εποχής, όπως σύνταγμα, που υπογράφτηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 21 Μαρτίου 1800 και ονομάζεται «Βυζαντινό», δικό του νόμισμα με ελληνική επιγραφή, διοικητική οργάνωση, πρεσβείες αλλά και σημαία που ευλογήθηκε σε ειδική τελετή από τον ίδιο τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.
Το 1807 η Επτάνησος Πολιτεία, παρά την εξαρχής υποστήριξή της από ρωσοτουρκική συμμαχία, καταλαμβάνεται από τους αυτοκρατορικούς Γάλλους και στη συνέχεια από αγγλικές δυνάμεις.
Ωστόσο, η εξέλιξή της Επτανήσου Πολιτείας, στο Ηνωμένο Κράτος των Ιονίων Νήσων (ή Ιόνιο Κράτος) το 1815 υπό την αποκλειστική «Προστασία» της Βρετανίας, ως αποτέλεσμα των γενικών ανακατατάξεων στην Ευρώπη μετά την οριστική πτώση του Ναπολέοντα στο Βατερλό, έδωσε μια νέα περίοδο ακμής για τον χώρο των Ιονίων, μέχρι την ένωση τους με την Ελλάδα το 1864.
Το Ιόνιο Κράτος, ανέπτυξε παραδειγματική διοικητική οργάνωση σε όλους τους τομείς, ισάξια με αυτή των ευρωπαϊκών κρατών, καθώς και πολιτικές συνταγματικές δομές, στοιχεία που διατήρησε μέχρι την κατάλυσή του. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα Συντάγματά του Ιονίου Κράτους θεωρούνται μέχρι σήμερα από τα προοδευτικότερα της εποχής στην Ευρώπη.
Συγχρόνως, μέσα στο χρονικό του πλαίσιo αποκρυσταλλώθηκε η καλλιτεχνική φυσιογνωμία και απογειώθηκε η καλλιτεχνική δημιουργία του Επτανησιακού Ελληνισμού σε όλες τις μορφές της, παραμένοντας πάντα μέσα στο δυτικοευρωπαϊκό πολιτισμικό πλαίσιο.
Αυτή ήταν η ονομασία του πρώτου ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως που ακατανόητα έντεχνα αποσιωπάται από τα σχολικά βιβλία σε ολόκληρο το Ελληνικό κράτος και που ιδρύθηκε στις 21 Μαρτίου του 1800 και έμεινε ανεξάρτητο μέχρι την 8η Ιουλίου του 1807. Είχε προηγηθεί η απόσχισή τους από τη δημοκρατικών αντιλήψεων Γαλλία του Μεγάλου Ναπολέοντα.
Η Γαλλία λοιπόν, κατείχε τα Ιόνια Νησιά μας μετά τη συνθήκη του Campo Formio της 17ης Οκτωβρίου 1797 που διαλύθηκε η Γαληνοτάτη Δημοκρατία (της μέχρι τότε)πανίσχυρης Βενετίας. Η πτώση της μεγάλης μέχρι τότε Γαλλίας ξεκίνησε από τη μεγάλη καταστροφή του Γαλλικού στόλου στο Αμπουκίρ της Αιγύπτου από τον ενωμένο Ρωσοτουρκικό στόλο ο οποίος έδρασε με τη σύμφωνη γνώμη και τη συγκατάθεση της Βρεττανίας που κι αυτή ήθελε να βάλει …πόδι στα Ιόνια νησιά.
Γιατί; Μα για τις εμπορικές της δραστηριότητες και έτσι να αποκλείσει τη Γαλλία από τις όποιες της προσβάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Είχαν μάλιστα υποκινήσει μεγάλες ταραχές κατά των (οπωσδήποτε αυταρχικών) Γάλλων με πρόσχημα τον περαιτέρω εκδημοκρατισμό των νησιών μας.
Αξίζει να σημειωθεί πως οι υποκινηθείσες ταραχές έγιναν όταν οι Γάλλοι εμφορούμενοι από τις αρχές κ τις φιλελεύθερες ιδέες της Γαλλικής επανάστασης επέβαλλαν κοινοτικά συμβούλια από κατοίκους όλων των κοινωνικών τάξεων και όχι μόνο από τους αρχόντους οι οποίοι και σιγοντάρησαν τις ταραχές επειδή έχαναν την εξουσία!…
Έτσι, ο Ρωσοτουρκικός στόλος μετά τη ναυμαχία στο Αμπουκίρ της Αιγύπτου και την καταστροφή του Γαλλικού ξεκίνησε κατά Ελλάδα μεριά, κατέλαβε πρώτα το Τσιρίγο (Κύθηρα) συνέχισε σε ένα-ένα τα Ιόνια νησιά και αφού ολοκλήρωσε τη κατάληψή τους στις 20 Φεβρουρίου του 1799 (όπου δήθεν τα απελευθέρωσε από το Γαλλικό ζυγό) αφαίρεσε στην πράξη μια σημαντικότατη ναυτική εμπορικής και στρατιωτικής σημασίας βάση από τους Γάλλους.
Η συνθήκη ανεξαρτητοποίησης των Ιονίων Νήσων λοιπόν υπογράφηκε στην Κωνσταντινούπολη και όριζε ότι αποσχίζονται τα νησιά από τη Γαλλία και πως πλέον ανεξαρτητοποιούνται έχοντας υψηλή επικυριαρχία της Υψηλής Πύλης (Τουρκία) και τον θρησκευτικό έλεγχο της Ρωσίας.
Το κράτος αυτό ήταν το πρώτο ελεύθερο Ελληνικό κράτος από την πτώση της Κωνσταντινουπόλεως το 1453 δηλαδή περίπου 360 χρόνια μετά! Το πρώτο αυτό ανεξάρτητο Ελληνικό κράτος αποσιωπάται από τη διδασκόμενη σχολική ιστορία όπως αποσιωπάται και το ότι οι Επτανήσιοι Ριζοσπάστες όταν, μετά την ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα συνειδητοποίησαν τη φαινάκη της Βρεττανικής διπλωματίας, αντέδρασαν εντονότατα με συνέπεια να φυλακιστούν και να πεθάνουν οι περισσότεροι στην εξορία και στις φυλακές όπως ο μεγάλος σε δράση, μόρφωση και προσωπικότητα Κεφαλλονίτης άρχοντας Ιακωβάτος που πέθανε από τις κακουχίες στη φυλακή στο Τσιρίγο.
Πώς όμως να μην υπάρξει η εξέλιξη αυτή όταν το ίδιο το σύνταγμα των 212 άρθρων που συνετάχθη για τη νεοφώτιστη Ιόνιο Πολιτεία ήταν απολυταρχικό και πήρε έγκριση από τον Σουλτάνο (ευφυής ελιγμός των Βρεττανών για να πείσουν η Τουρκία να το συνυπογράψει) δίνοντας την εξουσία μονάχα στις αριστοκρατικές οικογένειες του νησιού που συμπεριλαμβανόντουσαν στο Ενετικό Libro d’ Oro (Χρυσή βίβλο με τα ονόματα των οικογενειών που ήσαν…ευγενείς);
Το κάθε νησί θα είχε πλέον τη δική του τοπική διακυβέρνηση και μια φορά το χρόνο θα συνεδρίαζαν όλοι μαζί οι εκλεγμένοι γερουσιαστές απ’ όλα τα νησιά και θα εξέλεγαν μεταξύ τους έναν Πρωθυπουργό που τον ονόμαζαν Πρίγκηπα.
Ήταν λοιπόν μια Ομοσπονδία με ψήγματα σύγχρονης δημοκρατίας αλλά οπωσδήποτε μακρυά από τις αρχές και τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης και του Μεγάλου Ναπολέοντα, επικαιροποιώντας τον ποιητή που γράφει:
«Ηγαπημένε μου λαέ, καλέ και πονεμένε, πάντοτε ευκολόπιστε και πάντα προδομένε!…»
Σημαία του κράτους μας ήταν ο Βρεττανικός λέοντας με επτά λόγχες που συμβόλιζαν τα επτά νησιά μας και υπήρχε στη σημαία μας επίσης, το κίτρινο φτερωτό λιοντάρι της Βενετίας λόγω των διατηρούμενων έντονων φιλοΕνετικών αισθημάτων του λαού με τους Ενετούς.
Το λιοντάρι της σημαίας κρατούσε ανοιχτό το ευαγγέλιο δείχνοντας έτσι τη θρησκευτική ταυτότητα του λαού των Επτανήσων. Έγινε μάλιστα και δοξολογία στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως για να στεριώσει η νέα Πολιτεία, δηλαδή το νεοσύστατο κράτος μας.
Όμως οι υποκινούμενες και μη ταραχές συνεχιζόντουσαν και οι ενδιαφερόμενες στρατιωτικοπολιτικές δυνάμεις «καιγόντουσαν» για τον έλεγχο των πολύτιμων αυτών νησιών.
Έτσι με τη συνθήκη των Παρισίων στις 5 Νοεμβρίου του 1815 και τη συντριβή του Μεγάλου Ναπολέοντος συστήνεται το αυτόνομο κράτος των Ιονίων νήσων που μετονομάζεται από Επτάνησος Πολιτεία (Repubblica Settinsulare) σε Ηνωμένον Κράτος Ιονίων Νήσων (Stati uniti delle isole Ionie) και περνάει στον αποκλειστικό έλεγχο της Μεγάλης Βρεττανίας.
Πολύ λίγα χρόνια μετά, το ενσωματώνουν στο νεοσύστατο Ελληνικό κρατίδιο δήθεν σαν…δώρο στον βασιλέα Γεώργιο Α’ και έτσι ολοκληρώνεται ένας πρώτος σκοτεινός κύκλος της Ιστορίας των νησιών μας και ξεκινάει προσπάθεια ομογενοποίησης των Επτανησίων με την κυρίως Ελλάδα που όμως αυτή είχε επιρροές πολιτισμικές, ιστορικές, εθιμικές με την Τουρκία και με τα Σλαβικά φύλλα και όχι βέβαια με την Δύση (Ιταλία, Γαλλία, Αγγλία ή ακόμη και με την ομόδοξη ορθόδοξη Ρωσία που παρέμεινε πιστή στο παλαιό ημερολόγιο).
Επτάνησος Πολιτεία ονόμαζαν λοιπόν στην αρχή κράτος αυτό (δηλαδή το μετέπειτα Ηνωμένον Κράτος Ιονίων Νήσων) που έζησε σαν κράτος από την 21η Μαρτίου του 1800 έως την 26η Ιουλίου 1807 είχε στη Βουλή του εκλεγμένους :
7 βουλευτές από την Κέρκυρα (Corfu ήταν η ονομασία της στα Ιταλικά από την Ελληνική λέξη κορυφή αφού ερχόμενοι οι Ενετοί από τη Βενετία, αντίκριζαν πρώτα-πρώτα την κορυφή των βουνών της), 7 βουλευτές από την Κεφαλλονιά (Cefallonia) 1 ή 2 βουλευτές από το Τσιρίγο-Κήθυρα (Cerigo) 1-2 βουλευτές από την Ιθάκη (Ιtaka)1-2 βουλευτές από τους Παξούς (Paxos) 4 βουλευτές από τη Λευκάδα ή Αγία Μαύρα (Santa Maura) και τέλος 7 βουλευτές από τη Ζάκυνθο (Zante).
Πρωτεύουσα του κράτους ήταν η Κέρκυρα αφού το νησί ήταν πιό κοντά στην Ιταλία, επίσημες γλώσσες ήταν τα Ελληνικά και σχεδόν ισότιμα τα Ιταλικά σαν δεύτερη γλώσσα και είχε έκταση 4.694 τετρ.χιλ..
Νόμισμα είχε από το 1818 έως το 1833 τον οβολό και από το 1833 έως το 1864 δηλαδή τότε που τα Επτάνησα ενώθηκαν (φυσικά χωρίς δημοψήφισμα με την Ελλάδα ώστε η Μεγάλη Βρετανία να έχει βάσεις στην περιοχή για τον εμπορικό της στόλο) και νόμισμα της Επτανήσου Πολιτείας ήταν το λεπτό.
Ο οβολός κόπηκε σε κέρματα του ενός και των δύο οβολών και οι υποδιαιρέσεις του σε κέρματα των 1, 30 και 50 λεπτών. Η μία τους όψη αναγράφει τη λέξη "BRITANNIA" με καθιστή φιγούρα και η άλλη αναπαριστά έναν εραλδικό λέοντα με την επιγραφή "ΙΟΝΙΚΟΝ ΚΡΑΤΟΣ" και την ημερομηνία. Ο οβολός σχεδιάστηκε από τον Ουίλιαμ Γουάιον (William Wyon) και κόπηκε σε νομισματοκοπείο του Λονδίνου.
Φορείς αυτού του πολιτισμού και με την περιπετειώδη ιστορική διαδρομή όλοι οι Επτανήσιοι με τις ιδιαιτερότητες και τις όποιες μας διαφορές ίσως και να έχουμε υποχρέωση να μην επιτρέψουμε έστω και αργά τη πολτοποίηση των ιδιαίτερων πολιτισμικών μας χαρακτηριστικών ιδιοτήτων ώστε να μην αποσχιστούμε από την τοπική μας ιστορία και την ιδιαίτερη πολιτισμική μας ταυτότητα μέσα στα πλαίσια της ιστορικής μας δεξαμενής και μήτρας που είναι (φυσικά) το Ελλαδικό κράτος μας.
Είναι άλλωστε τουλάχιστον θλιβερό να παρατηρούμε πλέον στα λαϊκά πανηγύρια και στις δημόσιες γιορτές μας να κυριαρχεί για παράδειγμα το τσάμικο (χορός των Αρβανιτών της φυλής των Τσάμηδων) ή το χασαποσέρβικο (χορός Τουρκοσλάβικος) και να παραμερίζεται χρόνο με το χρόνο ο τοπικός μπάλλος ή οι Ευρωπαϊκοί χοροί του βαλς και του τάνγκο που αυτονόητα χορευόντουσαν από κατοίκους κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξης ή μόρφωσης.Αυτό, μονάχα σαν ένα παράδειγμα του πολιτισμικού εκφυλισμού και της αλλοίωσης της όλης μας ταυτότητας μετά την ένωση των Επτανήσων με το νεοσύστατο Ελληνικό κρατίδιο.
Ας ελπίσουμε και ας προσπαθήσουμε να κρατήσουμε ζωντανά ιδιαίτερα τώρα που στα νησιά μας ζουν χιλιάδες επήλυδες, ώστε αντί να επικρατήσει πολιτισμική ταυτότητά τους σε εμάς, να αποδειχθεί ισχυρότερη η δική μας πολιτισμική αντίσταση.
Και σε αυτό ευθύνη έχουμε και οι απλοί πολίτες και οι κατέχοντες δημόσιες θέσεις και αξιώματα!
Αντλήθηκαν πληροφορίες απο: infokerkyra | matk | wikipedia
Post A Comment: